Απορρίμματα: αναγκαίες απλές, οικονομικές, βιώσιμες λύσεις, τώρα!
Η συνέντευξη τύπου των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ στην Πάτρα, το Σάββατο 12 Φεβρουαρίου
Η χωρίς καθυστέρηση στροφή, σε οικονομικές και βιώσιμες λύσεις στην διαχείριση των απορριμμάτων, μακριά από θερμικές μεθόδους και την γενική ταφή σύμμεικτων, αλλά βασισμένες στην διαλογή στην πηγή και την κομποστοποίηση, δεν είναι μόνο ανάγκη αλλά και ρεαλιστική δυνατότητα.
Αυτή ήταν η κεντρική τοποθέτηση του ευρωβουλευτή των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ Μιχάλη Τρεμόπουλου, του Κώστα Παπακωνσταντίνου, περιφερειακού συμβούλου της Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας, του Γιάννη Παρασκευόπουλου, εκπρόσωπου τύπου, του Τάσου Κρομμύδα, μέλους της Εκτελεστικής Γραμματείας και του Γιώργου Κανέλλη, στελέχους της Τ. Π. Κίνησης Αχαΐας, που έδωσαν το Σάββατο 12 Φεβρουαρίου, το μεσημέρι, στο ξενοδοχείο MEDITERRANEE της Πάτρας, συνέντευξη τύπου με θέμα : «Απορρίμματα : βιώσιμες και φθηνές λύσεις τώρα!». H συνέντευξη τύπου δόθηκε με την ευκαιρία της συνεδρίασης του Πανελλαδικού συμβουλίου του κόμματος που έγινε στην Πάτρα.
H περιβαλλοντική κρίση, τόνισαν οι εισηγητές, ιδιαίτερα η οξύτατη κατάσταση όσον αφορά τη διαχείριση των απορριμμάτων στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας μας, οφείλεται στις ίδιες αιτίες με την βαθιά δημοσιονομική και παραγωγική κρίση που περνά η οικονομία μας.
Επί δεκαετίες κυριαρχούσαν λογικές «μωρών παρθένων», συνεχούς αναβολής αναγκαίων αποφάσεων, λογικές απομάκρυνσης ή εξαφάνισης μάλλον του προβλήματος κάπου «αλλού» και «κάποτε» στο μέλλον. Επιβάλλεται τώρα, σ΄όλη τη χώρα και στην Δυτική Ελλάδα ειδικότερα, να κάνουμε στροφή προς λύσεις που δεν θα μας δένουν για δεκαετίες στο άρμα επιλογών με βαρύ κόστος τόσο όσον αφορά τη δαπάνη όσο και τη δημόσια υγεία, λύσεις που προϋποθέτουν όμως την ανάληψη από τον πολίτη της καθημερινής του ευθύνης για τον διαχωρισμό των απορριμμάτων που παράγει.
Μόνη σύγχρονη και υπεύθυνη λύση είναι να αναλάβουμε ΟΛΟΙ (κυβέρνηση, αυτοδιοίκηση, παραγωγοί και έμποροι προϊόντων, πολίτες, φορείς) τις ευθύνες που μας αναλογούν για μείωση, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση (με διαλογή στην πηγή) και κομποστοποίηση του συνόλου σχεδόν των απορριμμάτων, με τελικό στόχο να φθάσουμε τις επόμενες δεκαετίες σε «πόλεις μηδενικών αποβλήτων», όπως ήδη σχεδιάζεται σε αρκετές άλλες ευρωπαϊκές πόλεις και χώρες.
Όπως υπογράμμισαν οι εισηγητές, υπάρχουν αναμφισβήτητες ευθύνες τόσο των κυβερνήσεων όσο και των φορέων της αυτοδιοίκησης για την περιορισμένη ως τώρα εφαρμογή του νόμου 2939/2001 (άρθρο 8) υποχρέωνε τους Δήμους να έχουν συντάξει και να εφαρμόζουν σχέδια εναλλακτικής διαχείρισης για τα απόβλητα συσκευασιών (χαρτιά/χαρτόνια, μέταλλα, γυαλιά, πλαστικά κα), καθώς και για την έγκαιρη χωροθέτηση επαρκών χώρων ταφής υπολειμμάτων. Το γεγονός αυτό όμως δεν επιτρέπεται, να μας οδηγήσουν στις λιγότερο οικολογικές και ταυτοχρόνως τις πιο ακριβές μεθόδους, σαν αυτή της βιολογικής ξήρανσης, που καθιστά μονόδρομο τη μετέπειτα θερμική επεξεργασία, υποκύπτοντας σε ισχυρά οικονομικά συμφέροντα.

Στα πλαίσια μιας «στρατηγικής μηδενικών αποβλήτων», μόνης μακροχρόνια βιώσιμης πολιτικής οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ απαιτούμε:
• να σταματήσει άμεσα κάθε ανεξέλεγκτη απόρριψή τους στο περιβάλλον
• Αποτελεσματικές πολιτικές για λιγότερα σκουπίδια, με μείωση της σπατάλης πρώτων υλών και της δημιουργίας προϊόντων που φτιάχνονται για να πεταχτούν σχεδόν αμέσως. Πρώτη προτεραιότητα είναι η πρόληψη και η μείωση των απορριμμάτων στην πηγή.
• Διαλογή στην πηγή των διαφόρων υλικών και προϊόντων που σήμερα πετάμε όλα μαζί στα σκουπίδια, για ανακύκλωση όσων υλικών μπορούν να ξαναγίνουν πρώτες ύλες για την οικονομία και για κομποστοποίηση (μετατροπή σε χρήσιμο «λίπασμα») των οργανικών απορριμμάτων.
• Προώθηση σύγχρονων, οικολογικά αποδεκτών, κοινωνικά δίκαιων, αποτελεσματικών και βέλτιστων από οικονομική άποψη μεθόδων και τεχνικών διαχείρισης των απορριμμάτων.
• Αποκλεισμό της θερμικής επεξεργασίας (καύση, πυρόλυση, αεριοποίηση), καθώς ανταγωνίζεται την ανακύκλωση, έχει υψηλό κόστος και είναι επικίνδυνη για το περιβάλλον: παράγονται διοξίνες, και τα κατάλοιπά της αποτελούν επικίνδυνα τοξικά απόβλητα που απαιτούν ειδική διαχείριση σε ειδικούς χώρους.
• Προώθηση των απαραίτητων λύσεων με διαβούλευση, διάλογο και συναίνεση και όχι με τη βία των ΜΑΤ.
Η κατάσταση σε Αχαΐα, Ηλεία
Ειδικότερα για την εκρηκτική κατάσταση του προβλήματος στην Δυτική Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Αχαΐα και την Ηλεία, οι εισηγητές υπογράμμισαν:
• Είναι ανάγκη να προχωρήσουμε στο άμεσο μέλλον σε μια μεγάλη εκστρατεία για την ενεργοποίηση της ευθύνης του πολίτη για διαχωρισμό του οργανικού μέρους, επιμελή ανακύκλωση, οικιακή κομποστοποίηση, με τοποθέτηση τεσσάρων κάδων (οργανικά, ανακυκλώσιμα, ειδικός κάδος για το χαρτί, υπολείμματα).
• Να αμφισβητήσουμε θερμικές λύσεις που προωθούνται και να προσανατολίσουμε την κατασκευή και λειτουργία του εργοστασίου στου Φλόκα στην κομποστοποίηση.
• Να ενεργοποιηθεί, με συνεννόηση των συναρμοδίων αρχών, το ταχύτερο ο περιφερειακός σχεδιασμός για την χρήση του ΧΥΤΑ Φλόκα, με κατασκευή σ’ αυτόν νέου κυττάρου, δεδομένου του υπερκορεσμού της Ξερόλακκας
• Να κρίνουμε προσεκτικά αλλά χωρίς προκατάληψη το πιλοτικό πρόγραμμα μηχανικής κομποστοποίησης που συζητά ο Δήμος Πατρέων
• Να διασφαλιστεί η ορθή ολοκλήρωση των προγραμματισμένων χώρων διαχείρισης στην Ηλεία και στην Αιγιάλεια, έτσι ώστε να γίνουν ΧΥΤΥ (όχι ΧΥΤΑ) και να μην προκύπτει κίνδυνος για τα υπόγεια νερά.
• Να προωθηθεί η επιτόπια (μηχανική) κομποστοποίηση οργανικών υλικών από σχετικά μεγάλους παραγωγούς, όπως είναι τα νοσοκομεία, τα στρατόπεδα, οι αλυσίδες εστιατορίων και τα ξενοδοχεία.
• Να λειτουργήσει για κάθε χώρο Διαχείρισης Επιτροπών Κοινωνικού Ελέγχου με συμμετοχή πολιτών από τοπικούς και οικολογικούς συλλόγους καθώς και τοπικούς και δημοτικούς συμβούλους. Η αρμοδιότητα των Επιτροπών αυτών αφορά και την καλή λειτουργία των συστημάτων ανακύκλωσης.

Όταν ήδη οι ευρωπαϊκές εξελίξεις οδηγούν σε μια μορφή ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης, είναι στοιχειώδες και επιτακτικό καθήκον να προχωρήσει η χώρα μας σε απλές, βιώσιμες, οικονομικές λύσεις στη διαχείριση των απορριμμάτων.
Ο αγώνας για μια τέτοια διαχείριση, είναι άρρηκτα δεμένος με τον ευρύτερο αγώνα για προώθηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης με αειφορία και αλληλεγγύη και όχι απλώς με νεοφιλελεύθερη πειθαρχία.