Η κρίση, χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος
Ν’ απαντήσουμε ταυτόχρονα στην οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική διάστασή της.
Επιτυχημένη η πολιτική εκδήλωση των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ στην Πάτρα, για την κρίση.

«Η κρίση αποτελεί χρεοκοπία όλου του πολιτικού συστήματος. Όσο περνούν οι μήνες, τόσο γίνεται φανερή η απουσία ολοκληρωμένου σχεδίου για διέξοδο, όχι μόνο από την κυβέρνηση και τα κόμματα της Βουλής, αλλά και από την ίδια η τρόικα που υποτίθεται ότι έχει την τεχνοκρατική επάρκεια.»
Αυτή ήταν η βασική θέση την οποία διατύπωσαν σε πολιτική εκδήλωση των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ Αχαΐας ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας και εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος και ο Κώστας Παπακωνσταντίνου, περιφερειακός Σύμβουλος, επικεφαλής της Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας. Η εκδήλωση, η οποία έκλεισε με ζωηρή συμμετοχή του κοινού, έγινε χθες Τετάρτη, το απόγευμα, στο Μέγαρο Λόγου και Τέχνης, στην Πάτρα.
«Το Μνημόνιο», τόνισαν οι εισηγητές, «είναι επανάληψη των συνταγών του Δ.Ν.Τ., που έχουν εφαρμοστεί σε δεκάδες χώρες, αφήνοντας παντού βαθιές κοινωνικές και περιβαλλοντικές πληγές, με αμφίβολο οικονομικό αντίκρισμα. Απέναντί μας δεν έχουμε δυστυχώς ένα όχημα για τομές και εξυγίανση, κάτι που όντως θα χρειαζόμαστε, αλλά μια κρεατομηχανή. Αυτός είναι και ο λόγος που οι Οικολόγοι Πράσινοι ταχθήκαμε αντίθετοι από την πρώτη στιγμή, αντιπροτείνοντας τις εναλλακτικές λύσεις που είχε ήδη υιοθετήσει σχεδόν ομόφωνα το ευρωκοινοβούλιο για τις χώρες με πρόβλημα επιτοκίων και δανεισμού.
Η φιλοσοφία του Μνημονίου δεν εξαντλείται στις οδυνηρές περικοπές και τα γνωστά μέτρα. Περιέχει μια σειρά μέτρα με βαρύ τίμημα και για το περιβάλλον, από τον ακρωτηριασμό του σιδηροδρόμου μέχρι το φαστ τρακ και την απώλεια εκτάσεων με ζωτική περιβαλλοντική σημασία στα πλαίσια της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Ακόμη πιο επικίνδυνη είναι όμως η λεγόμενη αναπτυξιακή φιλοσοφία του, που βλέπει ως προνομιακό πεδίο την επέκταση των εξορύξεων, τα αδιέξοδα του «χτίζουμε και πουλάμε» και τις φαραωνικές τουριστικές μονάδες τύπου ΠΟΤΑ με υψηλότατες απαιτήσεις σε φυσικούς πόρους, κυρίως νερό για γήπεδα γκολφ, και με μηδενική σχεδόν σύνδεση με την τοπική οικονομία. Η φιλοσοφία αυτή είναι κοινή σε όλες τις παρεμβάσεις του Δ.Ν.Τ., όπου προωθείται συστηματικά η λεηλασία των φυσικών πόρων.
Η πραγματικότητα όμως είναι ακόμη χειρότερη και από το Μνημόνιο. Την επιδεινώνει η έλλειψη πολιτικής βούλησης από την κυβέρνηση να δώσει πραγματική προτεραιότητα στην κάθαρση, τη διαφάνεια, την πάταξη της φοροδιαφυγής. Η μεγαλύτερη πράξη «ανυπακοής» έγινε από την ίδια την κυβέρνηση και ήταν η περαίωση. Είναι εξοργιστικό να μας καλούν να πληρώσουμε με επιπλέον μέτρα, επειδή η κυβέρνηση δε θέλει ή δε μπορεί να εισπράξει τα νομοθετημένα δημόσια έσοδα. Επιμένουμε να ανοιχτούν τα Πόθεν Έσχες, το πρώτο και το τελευταίο όλων των υποχρέων (από υπουργούς μέχρι εφοριακούς) και να αναρτηθούν στο διαδίκτυο για να τα δούμε όλοι. Ό,τι ξεπερνά τα εισοδήματα που δηλώθηκαν, να θεωρείται έσοδο από παράνομες δραστηριότητες και να περνάει στο Δημόσιο. Πρέπει επιτέλους να ακουστεί η οργή του κόσμου και να μπει χέρι στις γκρίζες περιουσίες.
Όμως ακόμη και σήμερα, που η χώρα κυριολεκτικά στύβεται, εξακολουθούμε να δανειζόμαστε πολύ περισσότερα από όσα επιστρέφουμε. Για να απαντήσουμε λοιπόν, χρειαζόμαστε πολύ περισσότερα από ένα απλό ΟΧΙ: Για την πράσινη αντίληψη, κύριο ζητούμενο είναι ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ. Και για να είναι η διέξοδος αυτή βιώσιμη, πρέπει να απαντά ταυτόχρονα στην οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική διάσταση της κρίσης. Αυτό είναι και το κεντρικό μήνυμα της Πράσινης Στροφής, του Green New Deal που προτείνουν οι Πράσινοι.
Στην Ελλάδα, οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουμε τρεις βασικούς άξονες για την ανάκαμψη, με τόνωση της οικονομίας και πράσινες θέσεις εργασίας: τη βιώσιμη αναζωογόνηση της υπαίθρου, την απεξάρτηση από το λιγνίτη και το πετρέλαιο, την αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών που μπορούν να αναπληρώσουν ένα μέρος από τη χαμένη μας αγοραστική δύναμη.
Η ευρωπαϊκή διάσταση είναι το πεδίο όπου μπορεί να αμφισβητηθεί και να αλλάξει το ευρύτερο πλαίσιο. Απέναντι στις επιλογές της Κομισιόν και των κυβερνήσεων, στο ευρωκοινοβούλιο σχηματίζονται ήδη πλειοψηφίες για θέματα που μπορούν να αλλάξουν το τοπίο: το φόρο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, τα ευρωομόλογα, τον τερματισμό του αιματηρού φορολογικού ανταγωνισμού. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα κριθεί και ο σχεδιασμός των χρηματοδοτήσεων για μετά το 2013, σχεδιασμός που θα πρέπει να υπηρετεί μια βιώσιμη διέξοδο από την κρίση. Ως πολίτες όχι μόνο της χώρας μας αλλά και όλης της Ευρώπης, έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να είμαστε έντονα παρόντες σε όλες τις πολιτικές μάχες για μια Ευρώπη που να έχει χώρο για την αλληλεγγύη αλλά και να μην αφήνει χώρο για θανάσιμες απειλές όπως τα πυρηνικά, ιδιαίτερα τώρα με την τραγική καταστροφή στη Φουκουσίμα.
Παράλληλα όμως δίνουμε έμφαση και στην τοπική διάσταση. Πέρα από τις πολιτικές των δήμων και των περιφερειών, μπορούμε ως κοινωνία να πάρουμε περισσότερα πράγματα στα χέρια μας: συνεταιρισμοί παραγωγών-καταναλωτών, τοπικά δίκτυα ανταλλαγών χωρίς χρήματα, απευθείας συνεννόηση να ταξιδεύουν μαζί κάποιοι που κάνουν συχνά τις ίδιες διαδρομές, μπορούν να αποτελέσουν παραδείγματα κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, ικανής να προσφέρει ένα δίχτυ ασφαλείας για όλους μας.
Ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, στηριγμένο περισσότερο στα συλλογικά αγαθά και την ποιότητα ζωής ως δικαίωμα για όλους ανεξάρτητα από αγοραστική δύναμη, θα πρέπει τέλος να αποτελέσει το επιστέγασμα της προσπάθειας για βιώσιμη διέξοδο από την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση. Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας θα κριθούμε όλες από τη συμβολή μας σε μια τέτοια προοπτική».